تأثیر مکمل‌سازی تورین بر شاخص‌های آسیب عضلانی ناشی از فعالیت ورزشی مقاومتی برونگرا در مردان بدنساز

‌تورین به دلیل ویژگی‌های محافظتی سلول و حفظ عملکرد سلول در مقابل نوسان محیط خارج، به نظر می‌رسد مکمل مؤثری در کاهش آسیب عضلانی به دنبال فعالیت مقاومتی باشد. بنابراین، هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر مصرف مکمل تورین بر شاخص‌های آسیب عضلانی مردان بدنساز بود. بدین منظور 12 مرد بدنساز (با میانگین سنی 07/1±4/19 سال، وزن 7/12±4/67 کیلوگرم، قد 6/6±3/177 سانتی‌متر، شاخص تودة بدنی (BMI) 2/3±3/21 و سابقة تمرینی 7/8±8/13 ماه) به صورت داوطلب به عنوان نمونه انتخاب و بر اساس طرح متقاطع به دو گروه مکمل (12=n) و دارونما (12=n) تقسیم شدند. یک هفته قبل از شروع پیش‌آزمون یک گروه مکمل تورین (6 گرم در هر روز) و گروه دوم پلاسیبو مصرف کردند و پس از این مدت در مرحلة اول آزمون شرکت کردند. سپس، آزمودنی‌ها یک دورة wash out دو هفته‌ای را سپری کردند. سپس، به مدت یک هفته آزمودنی‌هایی که در مرحلة اول مکمل تورین مصرف می‌کردند، پلاسیبو مصرف کردند و برعکس. پروتکل تمرین شامل انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی کل بدن با تأکید بر بخش برونگرای حرکات بود. اندازه‌گیری نمونه‌های خونی در فواصل قبل، 24 و 48 ساعت پس از پروتکل فعالیت ورزشی مقاومتی به عمل آمد. علاوه بر نمونه‌های خونی، شاخص‌ DOMS نیز در فواصل قبل، بعد، 24 و 48 ساعت پس از اجرای پروتکل ارزیابی شد. نتایج نشان داد پروتکل تمرین مقاومتی منجر به افزایش کراتین کیناز (CK)، لاکتات دهیدروژناز (LDH)، میوگلوبین (Mb) و میزان درک کوفتگی عضلانی (DOMS) می‌شود. با این حال، نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد مصرف مکمل تورین به مدت 7 روز منجر به تغییر معنادار مقادیر سرمیCK ، LDH،Mb ، میزان کورتیزول، همچنین DOMS ناشی از فعالیت ورزشی مقاومتی برونگرا در مردان بدنساز نمی‌شود. با وجود اینکه تفاوت‌ها به لحاظ آماری معنادار نبود، اما مقایسة الگوی تغییرات CK، Mb و DOMS نشان‌دهندة وضعیت نسبی بهتر گروه مکمل در مقایسه با گروه دارونماست. لذا، برای روشن‌تر شدن تأثیر مکمل‌سازی تورین بر شاخص‌های آسیب سلولی ناشی از فعالیت ورزشی به دریافت طولانی‌مدت‌تر مکمل تورین و استفاده از الگوهای تمرینی متفاوت نیاز است.